در جهت معرفی کاندیداهای زن شورای شهر

پایگاه جامعه زینب (س): در جهت معرفی کاندیداهای زن شورای شهر:

لیلاخدامرادی کاندیدای شورای شهر برای تهران است از طرف جامعه اسلامی کارگران که تشکلی است عضو جبهه پیروان خط امام و رهبری.

معرفی خلاصه لیلا خدامرادی

در خانواده­ای مذهبی و ایثارگر، در دیار مقدس اردبیلی متولد و از سال­های نوجوانی در تهران سکنی گزیده است.

در طی این ایام ضمن حضور موثر در فعالیت­های اجتماعی و سیاسی، توجه و تاکید ایشان بر ضرورت تحصیل علم و دانش، آنچنان بوده است که خود نیز پس از فارغ­التحصیلی دوره لیسانس از دانشگاه علامه طباطبایی، اکنون در مرحله دفاع پایان­نامه مقطع فوق لیسانس در رشته مدیریت دولتی می­باشد.

      “ماموریت ما در زندگی بی­مشکل زیستن نیست بلکه با انگیزه زیستن است”

لیلا خدامرادی همزمان با تحصیل و مسولیت خانواده و تربیت فرزند، به عنوان بانوی ایرانی متعهد و متخصص در عرصه­های کار و تلاش اجتماعی، مسیر تجربه و ارتقاء را گام به گام طی کرده و سطوح مختلف مدیریتی را با موفقیت­های چشمگیر تجربه نموده است؛ به گونه­ای که به عنوان بانوی نمونه تشکل­های کارگری کشور در سال ۱۳۹۱ انتخاب و از سوی معاون اول رئیس جمهور و وزیر محترم کار، تعاون و امور اجتماعی مورد تجلیل قرار گرفته است.

مختصری از مسئولیت­های ایشان به شرح ذیل می­باشد:

ü      مسئول کمیته بانوان جامعه اسلامی کارگران

ü      مدیر مرکز زنان کارآفرین جامعه اسلامی کارگران

ü      مشاور مدیر عامل در امور منابع انسانی شرکت تولیدی ارج

ü      مدیر توسعه منابع انسانی مجتمع صنعتی صدرا پیشرو

ü      مشاور مدیر عامل شرکت فرهنگ گستر کاج

ü      بانوی برگزیده تشکل­های کارگری کشور در سال ۱۳۹۱ از سوی وزارت کار، تعاون و امور اجتماعی

در این گفتگو لیلاخدامرادی از نظرات خود در ارتباط با موضوعات مربوط به زنان و اشتغال آن ها می گوید:

• لطفا دیدگاههای خود را در مورد فرصتهای شغلی  و رعایت اصل انصاف و برابری در تصدی فرصتهای شغلی بیان کنید:

در مورد شغل و فرصتهای شغلی به جهت تعاریف و مفاهیم مرسوم در فرهنگ کار به موارد متعدد و فراوانی می توان اشاره کرد ولی به نظر من شغل یعنی بسیار فراتر از موضوع امرار معاش و تامین مالی جهت حداقل های زندگی. شغل از دیدگاه من یعنی هویت بخشیدن، یعنی اعتماد به نفس یعنی عزت نفس. فرصت شغلی برای کسی ایجاد کردن یعنی هدیه دادن مجموعه ای از مزایای مادی و معنوی و احساس مفید بودن برای فرد.

پس من شغل و فرصت شغلی را بسیار فراتر از مقوله امرار معاش می­دانم و به نظر من کسانی که برای دیگران به دنبال ایجاد شغل می­باشند انسانهای مقدسی هستند که باید تکریم شوند. در مورد اصل انصاف و برابری در ارائه فرصتهای شغلی ، هم به جهت توصیه های دینی و هم به جهت رعایت اصول انسانی و اخلاق حرفه ای، افراد می­بایست از شانس برابر جهت استفاده از فرصتهای شغلی برخوردار باشند. یعنی عدالت و انصاف در معرفی و احراز یک شغل می­بایست رعایت شود و این امر باید از سوی جویندگان کار احساس شود.

• به نظر شما با توجه به تعریف خاصی که از شغل ارائه نمودید زنان نیز می­توانند همپای مردان در استفاده برابر از فرصتهای شغلی رقابت نمایند؟

حتما چرا که نه. به نظر من وضعیت کنونی زنان با سالهای قبل بسیار متفاوت است. بیش از نیمی از دانشجویان و فارغ­التحصیلان مراکز عالی آموزش را زنان تشکیل می­دهند. در شهرهای بزرگ، زنان نیز نقش اساسی در اقتصاد خانواده خویش ایفا می­کنند؛ لذا هم می­توانند و هم حق دارند که به صورت مساوی از فرصتهای شغلی استفاده نمایند ولی متاسفانه در حال حاضر به بهانه های مختلفی که نشان از کوته بینی افراد دارد مورد تبعیض واقع می­شوند.

• چه بهانه هایی لطفا کمی توضیح دهید:

گاهی ما شاهد استثمار زنان کارگر از سوی کارفرماهایشان هستیم که پیش شرطهایی را برای آنان در ازاء تصدی یک شغل عنوان می­کنند و از آنان خواسته می­شود تا زمانیکه در خدمت آن مرکز تولیدی یا خدماتی هستند به ازدواج یا بارداری به خاطر عواقب ناشی از آن مانند مرخصی گرفتن ، فکر نکنند.

این تنها یکی از مصادیق بسیاری از قانون­شکنی­هایی است که فقط هم در رابطه با زنان صورت نمی­گیرد و گاه کارگران مرد هم به اشکال دیگری با آنها دست به گریبان هستند.

با یک حساب سرانگشتی در می­یابیم که اگر یک کارگر خانم طی ۳۰ سال دوران همکاری که شامل ۱۰۹۵۰ روز تقویمی می­باشد، با فرض اینکه از دو بار مرخصی زایمان استفاده نماید، این زمان کمتر از ۴ درصد از دوران کاری می­شود. این در حالیست که اگر این ۴ درصد را در مقایسه با میزان تعهد خانمها نسبت به کارشان و دقت بالای آنها در انجام وظایف، توان بالای آنها در کارهای استقامتی، نظم و انظباط، آموزش­پذیری و سایر شایستگیهای فراوان انها مورد بررسی قرار دهیم، به نظر می­رسد عدم ارائه فرصتهای شغلی به خانمها به بهانه هایی همچون ازدواج و بارداری، توجیه عقلانی نداشته باشد.

• اوضاع کارگران را امروز چگونه می­بینید؟

 نگاه به کارگر باید نگاه مقدس و ارزشمندی باشد، وقتی پیامبر عظیم­الشان اسلام می­فرمایند که دست کارگر را می­بوسم و امام (ره) می­فرمایند که خدا هم کارگر است، این یعنی اینکه ما با قشری سرو کار داریم که از شان و منزلت بالایی برخوردارند و مطابق با این شان و جایگاه باید با آنان رفتار شود. من در همین حوزه مورد بحث یعنی شورای شهر صحبت می­کنم، آیا نباید پارکی، مکان ورزشی و یا فرهنگی متناسب با شان والای کارگر، در سطح شهر وجود داشته باشد که انها به صورت ویژه از امکانات ان بهره­مند شوند؟! شهرداریها نباید رستورانها، تالارها و یا مکانهای تفریحی در اختیارشان را، حداقل ماهی یکبار با بن­ها و بلیطهای نیم­بها، برای استفاده این عزیزان در نظر بگیرند؟!!

اینها حداقل خدمتی است که در این حوزه می­توان برای این قشر غیرتمند و با عزت در نظر گرفت و کمی از مخارج سنگین زندگی را از دوش انها برداشت، حالا بحث حقوق و مزایا و … را کنار می­گذاریم که محل بحث انها در حوزه اختیار شهرداری و شورا نیست.

همانطور که رهبر عزیزمان هم در فرمایشاتشان در روز کارگر به آن اشاره فرمودند، کارگر با نفس و جان خود مشغول ارائه خدمت به مردم و کشور است و این برنامه­ها کمترین کاری است که ما برای قدردانی از زحمات آنها و خانواده­هایشان می­توانیم در نظر بگیریم.

متاسفانه امروز کارگران با جایگاه و منزلتی که می­بایست داشته باشند، فاصله زیادی دارند، قدرت خرید پایین، مشکلات اشتغال فرزندان، مشکلات رفاهی و درمانی و… موارد مهمی است که باید به صورت جدی چاره­ای برای انها اندیشید.

• حضور زنان را در شورا و مجلس چگونه می­بینید؟ آیا انها برای احقاق حقوق کارگران زن به صورت موثری عمل کرده­اند؟

روند کنونی حضور زنان در عرصه­های اجتماعی و سیاسی، که روند رو به رشدی است، نشانه­هایی از امید به این چشم­انداز را در ما زنده می­کند که زنان به عنوان نیمی از افراد جامعه، حق حضور در سطوح تصمیم­گیری را خیلی بیشتر و ملموستر از گذشته دارند. اما با همه این تلاشها هنوز ما فاصله زیادی با وضع مطلوب، که همان شرکت موثرتر و پررنگتر انان در سطوح میانی و ارشد هست، داریم. از سال ۱۳۷۴ که شورای شهر پایه­گذاری شده است تا امروز، ما چند شهردار زن داشته ایم؟! از میان معاونین ومدیران کل شهرداریها چند تن از انان زن بوده­ند؟! این یعنی همان فاصله­ای که عرض کردیم.

ما زنان توانمند و متخصص فراوانی در حوزه­های مختلف سراغ داریم ولی بنا به دلایل مختلفی از حضور در چنین عرصه­هایی خودداری می­کنند. زنان باید با خود باوری و احساس تعهد بیشتری در صحنه حاضر شوند و اصلاحات در حوزه­های مربوط به خود را با سرعت بیشتری پیگیری نمایند.

با این توصیف پاسخ مشخص بنده به سوال شما این است که به نسبت حضور نمایندگانی از جامعه زنان در مراکز تصمیم­گیری اقداماتی انجام شده است، ولی این اقدامات می­بایست با مشارکت بیشتر زنان توسعه یابد تا به جایگاه شایسته و متناسب با جامعه بزرگ و فرهیخته زنان برسد.